روزهای کاغذی

 

داشتم از هم کلاسی جدید میگفتم ,وقتی با اقدس از مدرسه برگشتیم متوجه شدیم که همون دختر خوشگله همسایه جدیدمونه که تازه اسباب کشی کردن همون لحظه که من واقدس محو تماشای اسباب و اثاثیه شون بودیم و داشتیم میگفتیم اینا چه چیزایی دارن و ما نداریم داییم با لباس های عیدش و موهای شونه کرده روبه بالا اومد خییلی مودب به مادوتا گفت مریم جان اقدس جان کیف هاتون بدین  به من برید تو ناهار بخورید !این درحالی بود که همیشه اگه دعوامون نمیکرد و کارمون به وساطتت همسایه ها نمیکشید یه جوری رفتار میکرد انگارمارو نمیشناسه کلا منکر هرنوع خویشاوندی میشد!! بعدها فهیمدیم چشمش دختر بزرگه همون همسایه جدید رو گرفته جلوی اونا خودش خوب نشون میداد! موهاشم گویا اب قند زده بود که حالت بگیره( خودش بعدا اعتراف کرد) 

 

همه چی خوب بود جز فاصله طبقاتی که ما با این ها داشتیم فاصله فقط مالی نبود  مثلا اسم بچه هاشون همه با پ شروع میشد پروانه , پدرام و پرنیان درحالی که بابابزرگم هر اسمی رو از یه جا برداشته بود اسم خاله بزرگم از روی اسم دختری برداشته بود که قبل مادربزرگم میخواستش و بهش ندادن اسم یکی دیگه رو از روی عمه ی مرحومش اسم داییم رو از روی بهترین دوستش و...

 

این فاصله طبقاتی که الان متوجه میشم بیشتر شکاف بود تا فاصله باعث شده بود بابابزرگم نخواد ماباهاشون رفت وامد کنیم یادمه یه شب مهمونشون بودیم از هیجان رفتن به خونشون همه از دم عطر گرمی مشهدی بابابزرگم که برای خودش گرفته بود تاجایی که میشد به سروصورت و لباس هامون زدیم همون اول که رفتیم داخل خانوم همسایه پنجره هارو باز گذاشت! اون موقع فقر اطلاعات عمومی هم بود ما که اسم چندتا از شهرها و استان هارو از کتاب جغرافیا فقط میدونستیم اقای همسایه درمورد امریکا و اروپا نظریه میداد و میگفت قصد رفتن به اوجاها دارن  ( که واقعاهم مهاجرت کردن) بابابزرگم وقتی این هارو میشنید حاصل عمر خودش رو برباد میدید و از غیظ شایدم حسادت امریکا رو مهد کفار و هرکی به اونجارفته رو منافق میخوند !وقتی هم به خونه برمیگشتیم تامدت ها بچه های اونارو تو سرمون میزد و مارو به چشم پسرنوح میدید که بابدان نشسته بود خصوصا وقتی با پسر آقا صحبت شاطر محله بازی میکردیم, چون اقا صحبت به بابابزرگم بدون صف نون نداده بود و ازاون موقع بابابزرگ اسم آقا صحبت رو تغییرداده بود گذاشته بود چرت وپرت یا زرت وپرت !

 

یبار تو کوچه مشغول بازی بودیم پروانه و پرنیان داشتن یه خوراکی میخوردن که دونه های رنگی رنگی بود من تاحالا ندیده بودم اقدس هم ندیده بود داییم هم نمیدونست چیه ولی پسر اقا صحبت شاطر میگفت  اینا شبیه قرص های مادرشه که شب ها میخوره ( بعدها فهمیدم قرص ضد حاملگی منظورش بوده) چون به داییم میگفت نخور اگه بخوری عقیم میشوی...