روزهای کاغذی

نه اینکه آدم متوقعی باشم ، نه 

ولی شور بی توقعی را دراوردم ، هیچی از هیچکس نخواستن باعث نادیده گرفتن میشود

من حتی اگر غریبه ای داخل مترو گریه کند و تنها باشد ناخودآگاه اشکم درمی آید 

دلم میخواهد بروم بغلش کنم و بگم تنهایی گریه نکن بیا باهم گریه کنیم!

بنظرم کسانی که وبلاگ دارن و مینویسن یک تنهایی دارن که نه میتوانند باآن کنار بیان نه میتوانند نادیده بگیرنش.