روزهای کاغذی

پل هایی پشت سرم خراب کردم که نمیتونم دوباره بسازمشون

نشستم رو تلی از خاکستر خودخواهیم و اکسیژن حروم میکنم

خواب دیدم سقوط میکنم از دره ی خیلی بلندی ، انتها نداشت 

هیچ جای سقوطم ازخواب نپریدم 

درد برخورد با صخره ها و تیکه پاره شدنمم حس کردم

دوستم که ازم پرسید میای کوه ؟ گفتم نه 

دل ودماغشو ندارم ولی بعد این خواب به امید تعبیرش کوله بستم برم.