روزهای کاغذی

کاش گاهی وقتا خدا جای نشستن اون بالا و نگاه کردن میومد مینشست روبه روی آدم میگفت من امشب به تو گوش میکنم حواسم به توئه 

هفت روز از رفتن بابابزرگم میگذره 

ولی من قد هفت سال دلتنگم 

حرفاش و کاراش ،صدای خنده هاش طرز راه رفتنش 

قدم هاش به قدری بلند و محکم برمیداشت که عین چی باید میدوییدی بهش برسی هربار باهاش جایی می رفتم کلی غرمیزدم بابا یکم آروم راه برو نفسم بند اومد میخندید میگفت پیرشدی !

کاش هزاربار دیگه باهم پیاده روی میکردیم 

کاش هزاربار دیگه بغلش میکردم 

کاش من جاش میرفتم