روزهای کاغذی

اگه مثل ما روزمره‌نویس‌ها بودی چیزای بیشتری برای نوشتن گیرت میومد. حالا عجالتا طنز ننویس، فقط بنویس امروز چطور شد و چیکار کردی و کجا رفتی و به کی گفتی دوست دارم؟ :))

اولا که پیاااده رفتی سر کار، اونم به اون دوری!

دوما که دفتر نقاشی پارچه‌ای خریدی! چه خفن :)

سوما که با یار گپ زدی :)))

از این بیشتر هیجانِ مثبت لازم داری واسه یه روزت؟

پاراگراف اول

مثل من....

تا میام هم یه چی بنویسم میگم چرت و پرته بعد همشو میزنم میره:)

البته هر کسی سبک و سیاقی برای نوشتن داره و هدف و منظوری .

من خودم بیشتر ، وقتایی مطلبی رو می نویسم که یا ناراحت هستم یا خوشحال . بیشتر سعی می کنم مطالبی رو بنویسم که خواننده در انتهاش به یک نتیجه ای برسه و بیشتر سعی می کنم تجربه ای رو که خودم داشتم ، در اختیار دیگران قرار بدم ( فارغ از این که اون تجربه و نتیجه گیری که ازش کردم ، صحیح هست یا نه . یعنی به نظرم خودم صحیحه و قضاوتش با دیگران ) .

خلاصه این که خودمو مجبور به نوشتن روزمره یا تعداد نوشته های زیاد ، نمی بینم . چون معتقدم وقت مردم ارزشمند هست و نباید اونو با مطالبی که به دردشون نمی خوره ، ازشون گرفت .

البته اینها عقاید شخصی من هست و همانطور که اولش گفتم هر کسی سبک و سیاقی داره و هدف و منظوری و مطالب همه ی وبلاگ نویس ها قابل احترام می باشد .

سلام عزیزم 

ای بابا چشمه‌ت خشک مباد😁

نمیشه از عاشقانه‌هات با یار بنویسی😌😌😌😌

تو تنها نیستی :) منم همینطورم

سندروم این روزهای منم همینه.

روزی صد بار پنل رو باز میکنم و دوباره میبندم.

انگار هیچی به ذهنم نمیرسه

همچین هم خسته کننده نیست به نظرم

سرکار میری

پیاده میری

دفتری خریدی که خوشحالت کرده

با یار حرف زدی

با مامانت حرف زدی

اهنگ گوش دادی

همه اینا قشنگیه

ازشون لذت ببر

مگه قرار نبود عاشقانه با یار باشه ؟🤣🤣🤣

تازه شدی عین من

من حتی نتونستم یه خط تبریک عید بنویسم

یه خط برا روز تولدم بنویسم

:(:

مرگ وبم فرارسیده

موند تو سال۱۴۰۰

از خباثت و پلیدیهای اقدس بگو !😊

تا یه روز مونده به قیامن سوژه داری ! 😄

عزیزم 

برا ابن نگفتم که بگی شرمنده

کلی گفتم انقدر نوشتنم نمیاد حتی  روزای مهمم ننوشتم

:(:

اتفاقا همش تو ذهنم بود چرا مریم شماره گرفت گفت باهم حرف بزنیم زنگ نزد:(

خوشحال میشم صداتو بشنوم 

ولی قبلش بگو تویی که جواب بدم شماره ناشناس جواب نمیدم:))